همیشه ی خدا وقت کم می آید! به کارهایی که دوست دارید انجام بدهید یا باید انجام بدهید نمیرسید! کلافه و عصبی می شوید و از همه بدتر اینکه ناامیدی تمام وجودتان را پر میکند! اگر از این وضعیت خسته شده اید و دنبال راه چاره هستید باید بگویم تنها راه چاره برای شما برنامه ریزی روزانه است!

حتما این جمله را شنیدید که ” هرکسی که برای رسیدن به پیروزی برنامه ریزی نکند برای شکست برنامه ریزی کرده است” .

در این مقاله قصد داریم در مورد نحوه ی صحیح برنامه ریزی صحبت کنیم تا شما بتوانید خودتان برای خودتان و بر اساس توانایی و زمانی که در اختیار دارید برنامه ریزی مناسب و قابل انجامی را طرح ریزی کنید و یک گام به سوی موفقیت نزدیک تر شوید.

 

هدف از برنامه ریزی

اولین و مهمترین عامل در برنامه ریزی تعیین هدف است! اصلا برنامه ریزی میکنید تا به یک هدف خاص که در ذهن دارید برسید. خود این هدف به چند بخش تقسیم میشود که عبارتند از:

هدف کوتاه مدت

هدف میان مدت

هدف بلند مدت

که این ها باید در طول هم باشند، یعنی اهداف کوتاه مدت باید بخشی از اهداف میان مدت را تکمیل کنند و اهداف میان مدت باید کامل کننده ی اهداف بلند مدت شما باشند. به عبارت دیگر، اهداف بلند مدت از چند هدف میان مدت تشکیل شده اند و اهداف میان مدت هم از چندین هدف کوتاه مدت شکل گرفته اند. این مسیر باید به صورت پله به پله طی شود و اهداف کوتاه مدت مصداق همین پله ها هستند.

همین الان یک کاغذ و قلم بردارید و با خط درشت هدف خود را بنویسید. به یاد داشته باشید که باید بگونه ای بنویسید که گویی همین الان به هدفتان دست پیدا کرده اید. نخست چشمانتان را ببندید و به جایی که دوست دارید برسید فکر کنید، تصورش کنید و سعی کنید با تمام وجود احساسش کنید. این احساس ممکن است الان برای شما غریب باشد ولی مطئن باشید در آینده فقط یک رویا نخواهد بود. همین احساس و هدف را با خط درست به روی کاغذ منتقل کنید، طوری که هر دفعه نگاهتان به این نوشته افتاد، احساسش را در وجود خود تجربه کنید. باید بدانید که تنها دانستن هدف کافی نیست، نوشتن هدف بر روی کاغذ باعث میشود که به مرور زمان، این هدف در ضمیر ناخودآگاه شما پرورش یابد.

پس باید هدفتان را بر روی کاغذ با خط درشت و ترجیحا به صورت رنگی (رنگ شاد) بنویسید و در مکانی که مقابل دید شما قرار دارد نصب کنید طوری که روزی چند بار آن را ببینید. فراموش نکنید که هدف باید با جمله ای به زمان حال نوشته شود: “خدایا شکر که با لطف تو و تلاش خودم الان دانشجوی پزشکی هستم”

سعی کنید هر روز که از خواب بیدار می شوید برای چند دقیقه به هدفتان فکر کنید و آن را احساس کنید! و بعد با یک لبخند روزی را که در پیش رو دارید آغاز کنید و این لبخند را تا انتهای روز بر لبان خود داشته باشید.

لازم است بدانید تا اینجا تنها نیمی از مسیر را طی کرده اید! مسیر زندگی خود را مشخص کرده اید و میدانید که چه انتظاراتی از زندگی خود دارید و میخواهید به کدام سمت حرکت کنید. حال لازم است توشه ی راهی که در طول این مسیر برای رسیدن به نقطه ی پایان احتیاج دارید را مشخص کنید. این توشه ی راه در واقع همان برنامه ریزی کردن است.

 

اهمیت یک برنامه ریزی خوب و منسجم

بیایید اول با هم ببینیم یک برنامه خوب چه ویژگی هایی باید داشته باشد! من این ویژگی ها را اینطور اولویت بندی میکنم:

فردی باشد: یعنی برحسب خصوصیات جسمی و روحی خود شما انجام شده باشد و منحصرا برای شما باشد. شما در دنیا منحصر بفرد هستید و هیچ شخص دیگری خصوصیات شما را ندارد و در واقع هر فرد با فرد دیگر متفاوت است. پس در نتیجه هدفها نیز متفاوت هستند. پس نیاز است که برنامه را خود شما تنظیم کرده باشی چون هیچکس بهتر از خود شما با روحیاتتان آشنایی ندارد. البته این بدین معنا نیست که از تجربیات دیگران استفاده نکنید.

 ساده باشد: نمیخواهیم آپولو هوا کنیم یا رآکتور هسته ای راه اندازی کنیم! سخت نگیرید! برنامه باید به نحوی باشد که بتوانید ظرف مدت نیم ساعت آنرا انجام دهید. اینکه چطور برنامه ریزی کنید را در قسمت بعدی به شما خواهیم گفت. الان باید هدف از برنامه ریزی و نیازمندیهای آن را بدانید.

انعطاف پذیر باشد: حتی نابغه ها هم گاهی اوقات دچار حوادث پیش بینی نشده میشوند و از برنامه ای که دارند عقب می افتند و یا نمیتوانند بخشی از برنامه را آنطور که برنامه ریزی کرده اند انجام دهند ولی از مسیرشان در رسیدن به هدف منحرف نمی شوند چون برنامه ی انعطاف پذیر دارند. در واقع باید حوادث غیر قابل پیش بینی را هم در برنامه درنظر بگیرید. برای مثال فرض کنید مهمان ناخوانده دارید و نمیتوانید طبق برنامه به کاری که دارید برسید، باید بتوانید بدون اینکه برنامه ی اصلی دستخوش تغییرات عمده شود، زمان خالی برای جبران پیدا کنید. هرچند اولیت با برنامه ای است که طرح کرده اید و باید خودتان را ملزم به رعایت آن کنید.

قابل استفاده باشد: تقریبا اکثر افراد در شروع برنامه ریزی جوگیر شده! و برنامه ای فراتر از حد توان خود طرح ریزی میکنند. به این معنی که وقتی شما به صورت معمول روزانه حدود 3 ساعت مطالعه میکنید هنگام برنامه ریزی، برای 10 ساعت مطالعه طرح ریزی میکنید. در خصوص این مورد نیز در قسمت بعدی به تفصیل صحبت خواهیم کرد.

امکان ارزیابی کار را داشته باشد: برنامه شما باید این امکان را داشته باشد تا پیشرفت و پسرفت کارهای شما را نشان دهد. یعنی نقطه ی شروع را مشخص کرده باشد و در طی مسیر بدانید که کدام بخش را به درستی انجام داده اید و در انجام کدام بخشها موفق نبوده اید تا بتوانید نقاط ضعف را برطرف کنید و آنها را به پیشرفت تبدیل کنید.

خب! تا اینجا هدف را مشخص کردیم و مزیت های یک برنامه خوب و اینکه چه انتظاراتی داریم را بررسی کردیم . حالا سوال این است که چطور برنامه ریزی کنیم و از این اطلاعات استفاده کنیم؟

برای اینکه بتوانید یک برنامه خوب داشته باشید که بعد از چند روز در اثر فشار زیاد از انجام آن دلسرد نشوید و نتوانید انجامش بدهید باید دقت کنید که بلند پروازی نداشته باشید و بر حسب توانایی های خود برنامه ریزی کنید.

برای هفته اول و یا دو هفته ی اول مثل سابق درس بخوانید و برنامه ریزی نکنید. انگار اتفاقی نیافتاده است! فقط یک کاغذ و قلم دم دست داشته باشید وهرکاری که انجام میدهید را با تاریخ و زمان انجام آن ثبت کنید. برای مثال اینطور ثبت کنید:

“ساعت 1 تا 1:30 ناهار خوردم، 1:30 تا 2:30 خوابیدم، 2:30 تا 4 تلویزیون فلان برنامه را تماشا کردم، 4 تا 5:30 ریاضی خواندم، 6 تا 7 ادبیات خواندم و الی آخر”.

برای مدت یک هفته همین روند را حفظ کنید. هرکاری که انجام میدهید را ثبت کنید و خودتان را ملزم به ثبت وقایع کنید!

حالا بعد از یک هفته از عادت های خودتان خبر دارید و میدانید که به طور میانگین چند ساعت در روز درس میخوانید و چقدر از وقتتان را به کارهای دیگر اختصاص میدهید. تمام اینها را به صورت مکتوب در دفترچه ی خود دارید! که در ادامه نحوه ی استفاده از این اطلاعات را توضیح خواهیم داد.

 اولویت بندی کارها چه اهمیتی دارد؟

گام بعدی تعیین کردن اولویت کارها بر اساس اهمیت برای رسیدن به هدف است.باید کارها را بر اساس اهمیت آنها درجه بندی کنید، آن دسته از کارها که بالاترین اهمیت را در رسیدن به هدف دارند درجه 1 خواهند بود و سایر کارهایی که اهمیت کمتری دارند در درجات بعدی از اولویت قرار میگیرند.

 برنامه ریزی به صورت ماهانه

برای نوشتن برنامه باید از مقیاس بزرگ به کوچک حرکت کنید. اول هدف کلی را تعیین کردید که فرض میکنیم برای مدت یک سال است. در قدم بعدی باید برای هر ماه اهدافی را تعیین کنید (همان اهداف میان مدت) در واقع هدف اصلی را به چند هدف میان مدت تبدیل میکنید. مثلا تعیین میکنید در طی این ماه 3 فصل از درس ادبیات، 2 مبحث از ریاضیات و … را باید مطالعه کنید. بهتر است حجم مطالعه را هم مشخص کنید مثلا 100 صفحه (از صفحه ی x تا صفحه ی Y) از فلان کتاب و …

این کار را بر اساس عاداتی که ثبت کرده اید انجام بدهید و بلندپروازی نکنید. داخل یک برگه پیش بینی خودتان را از یک ماه که پیش رو دارید بنویسید. ممکن است در ابتدا این کار کمی سخت باشد ولی در مدت زمان کوتاهی خواهید توانست حتی فعالیت های یک سال را هم پیش بینی کنید!

برنامه هفتگی

مقیاس بعدی هفته است. پس باید برای هفته هایی که در ماه وجود دارند برنامه ریزی کنید. مثلا از آن 100 صفحه که در برنامه ی ماهانه باید مطالعه کنید 25 صفحه را در این هفته، 25 صفحه در هفته ی بعد و به همین ترتیب الی آخر. برای تمام دروس این کار را انجام دهید و بر روی یک برگه کاغذ یا درون دفتر برنامه نویسی تان یادداشت کنید.

برنامه روزانه

اکنون که از آن 100 صفحه فقط 25 صفحه باقی مانده است (طبق مثال 25 صفحه در هفته) باید این مقدار را در روزهای هفته تقسیم کنید. مثلا برای خودتان تعیین کنید در روز دوشنبه از ساعت 16 الی 18 صفحه ی 1 تا 12 فلان کتاب و در روز پنج شنبه از ساعت 17 الی 19 صفحه ی 13 الی 25 همان کتاب. به همین منوال برای درس ها وقت بگذارید و به مرور زمان میزان مطالعه و حجم آن را افزایش بدهید. مثلا هفته ی اول یک ساعت بیشتر درس بخوانید، هفته ی دوم یک ساعت بیشتر کنید، هفته ی سوم یک ساعت دیگر بیشتر کنید. به این ترتیب از درس هم زده نمی شوید. از کارهایی که اولویت کمتری دارند چشم پوشی کنید و زمان آنها را به درس و به هدفی که دارید (هدف الزاما درسی نیست) بپردازید.

 نکته مهم: برای هر یک ساعت یا یک ساعت و نیم فعالیت درسی، 10 الی 15 دقیقه استراحت در نظر بگیرید.

برای یک هفته ی کامل برنامه ریزی کنید و شب، قبل از اینکه بخوابید برنامه ی روز بعد را مرور کنید. در هر روز کنار مواردی را که طبق برنامه انجام داده اید بنویسید “آفرین” یک تیک هم بزنید کنارش! این کار در ضمیر ناخودآگاه شما تاثیر مثبت خواهد داشت.

در انتهای هفته اگر به خوبی به برنامه عمل کردید در هفته ی بعد چند ساعت از یک روز خاص (مثلا پنج شنبه) را برای خودتان جایزه قرار بدهید و چند ساعتی را با دوستان خوش بگذرانید. کارها را هفتگی و ماهانه ارزیابی کنید، نقاط قوت را حفظ کنید و نقاط ضعف را تصحیح کنید. تمام موارد را یادداشت کنید. با یادداشت کردن اجازه بدهید این روند در ضمیر ناخودآگاه شما شکل بگیرد و پس از مدتی از پیشرفت خودتان حیرت زده خواهید شد.

به خود و توانایی هایتان ایمان داشته باشید. مطمئن باشید کاری نیست که نتوانید انجامش بدهید، ولی توجه داشته باشید برای کارهای بزرگ باید زمان و همت بزرگ هم بکار بگیرید!

منبع: عصرعلم

انصراف از تحصیل و دانشگاه از جهات مختلفی همواره مورد سوال بوده است. از مهم ترین جنبه های اهمیت قوانین انصراف از تحصیل و دانشگاه مجوز شرکت در کنکور سراسری ، خسارت و جریمه انصراف از دانشگاه و شرایط تحصیل مجدد دانشجو های انصرافی بوده است. از آنجایی که قوانین مربوط به انصراف از تحصیل و دانشگاه جزو آیین نامه های دانشجویی محسوب می شود و دسترسی به آن ها بسیار سخت است در این مقاله سعی کردیم موارد مهم قوانین انصراف از تحصیل و دانشگاه را شرح دهیم. همچنین از آنجایی که جریمه انصراف از دانشگاه معمولا با تغییراتی در طول سال های متوالی همراه بوده است در این مقاله قوانینی توضیح داده می شود که در حال حاضر سندیت دارند و اجرایی می شوند.

 

" لزوم انصراف از تحصیل برای شرکت در کنکور سراسری مخصوص دانشجویان دولتی است"

 

 شرایط انصراف از دانشگاه برای شرکت مجدد در کنکور سراسری

اگر شرایط ثبت نام کنکور سراسری را مطالعه کرده باشید در آن از اجبار انصراف از تحصیل تا 30 بهمن برای شرکت مجدد در کنکور سراسری صحبت شده است. اولا باید ذکر کنیم که این اجبار صرفا برای دانشجویان دانشگاه دولتی روزانه است. به این معنی که اگر در کلیه مقاطع تحصیلی ) کاردانی ، کارشناسی ، کارشناسی ارشد و دکتری (دانشجوی دوره روزانه هستید و قصد دارید در کنکور سراسری ثبت نام کنید باید تا زمان ثبت نام از دانشگاه انصراف دهید. مهلت انصراف برای داوطلبان ثبت نام کنکور سراسری 96 تا 30 بهمن 95 می باشد و فرم شماره 3 انصراف باید تحویل دانشگاه شود.

” برای قبولی در کلیه مقاطع دانشگاه آزاد لزومی به انصراف پیش از ثبت نام نیست “

 

جریمه انصراف از دانشگاه دولتی ، آزاد ، غیر انتفاعی و پیام نور و پردیس های خودگردان

جریمه انصراف از دانشگاه مقوله بسیار وسیعی است که با توجه به زمان انصراف و دلیل انصراف حالت های مختلفی را شامل می شود. در این قسمت صرفا به این توضیحات می پردازیم :
اگر قصد انصراف از دانشگاه دولتی را دارید و بعد از انصراف مجددا قصد آغاز به تحصیل در یک دانشگاه دولتی روزانه دیگر را دارید از پرداختجریمه انصراف از دانشگاه دولتی معاف هستید.
جریمه انصراف از دانشگاه شبانه ، دانشگاه پیام نور و دانشگاه غیرانتفاعی 1.5 برابر شهریه ثابت می باشد.

جریمه انصراف از دانشگاه آزاد هم 1.5 برابر شهریه ثابت است ولی اگر بعد از انصراف از دانشگاه آزاد قصد آغاز به تحصیل در یک دانشگاه آزاد دیگر را دارید از پرداخت این جریمه انصراف معاف هستید.
جریمه انصراف از پردیس های خودگردان معادل پرداخت شهریه ثابت ترم های باقیمانده است که رقم بسیار قابل توجهی است بنابراین توصیه می کنیم قبل از انتخاب این دانشگاه حتما اطلاعات کافی درمورد پردیس های خودگردان (بین الملل سابق) و شهریه پردیس های خودگردان داشته باشید.

منبع:هیوا

در بین رشته های دفترچه انتخاب رشته کنکور سراسری، رشته هایی تحت عنوان ” تعهد خدمت” ارائه می شوند که معمولا در بین رشته های پزشکی و پیراپزشکی حالت تعهد خدمت را خواهید دید. اما آیا تعهد خدمت در یک رشته باعث بروز مشکلاتی برای داوطلبان در آن رشته های می شود؟

 

رشته های دارای تعهد خدمت چه رشته هایی هستند؟

در ابتدا می خواهم نکته ای را خیلی واضح و بی پرده به شما بگویم ، شاید اسم رشته های دارای تعهد خدمت، خیلی هم عجیب و غریب بنظر نرسد و شما در کنار رشته های دیگر در انتخاب رشته خود به آنها فکر کنید اما بدانید که پس از فارغ التحصیل شدن باید حداکثر 3 برابر مدت تحصیل خود به استان محرومتان خدمت کنید. مرکزی که شما باید در آن خدمت کنید نه توسط شما، بلکه توسط وزارت بهداشت تعیین می شود. البته حقوق خود را تمام و کمال دریافت میکنید و مشکلی از این بابت نیست اما در مدت خدمت خود به هیچ وجه حق داشتن شغل در مراکز دیگر را ندارید.البته افرادی را دیدیم که در مدت تعهد خدمت خود شغل هایی در مراکز خصوصی داشتند و درآمد خوبی هم برای خود دست و پا کرده اند.

فلسفه ای ایجاد رشته های تعهد خدمت ، آماده کردن نیرو انسانی برای مردم همان منطقه و استان محروم بوده، بنابراین شما در همان استان محل تحصیل مشغول به خدمت خواهید شد.

 

تعهد خدمت رشته های پزشکی

تحصیل در رشته پزشکی دارای تعهد خدمت شاید نسبت به رشته های دیگر کمی جای درنگ داشته باشد.اگر درنظر بگیریم که میزان تعهد خدمت یک دانشگاه حداکثری (3 برابر مدت تحصیل) باشد که خیلی اوقات هم همینطور است باید بیش از 20 سال خدمت کنید زیرا دکتر شدن حدودا 8 سال طول میکشد!

مراقب باشید و حواس خود را جمع کنید، شما فقط بعد از فارغ التحصیل شدن می توانید دوران خدمت خود را شروع کنید ( در دوران تحصیل خدمت کردن ممکن نیست) یعنی بعد از این که فارغ التحصیل شدید باید بیشتر از 20 سال در جای مشخصی که از قبل تعیین شده و شاید شما آن را نپسندید خدمت کنید، البته اینها به معنای منفی نگری نیست و شاید محل کار شما بسیار عالی و مناسب باشد اما نکته ی دیگری که هست و باید توجه کنید این است که باید نصف خدمت خود را انجام دهید تا بتوانید ادامه تحصیل دهید.یعنی اگر رشته پزشکی را انتخاب کردید باید ابتدا 8 سال درس بخوانید و فارغ التحصیل شوید ، سپس 12 سال خدمت کنید تا بتوانید تخصص بگیرید!

 

تعهد خدمت در رشته های غیر از پزشکی

رشته های دیگر تعهد خدمت مانند پیراپزشکی ها می تواند کمی شرایط بهتری داشته باشد، مامایی ،فیزیوتراپی،پرستاری و… با توجه به کوتاه بودن مدت تحصیلشان در دانشگاه تعهد خدمت کمتری هم دارند.

از شرایط دیگر رشته های تعهد خدمت سپردن تعهد محضری به دانشگاه قبولی است.باید تعهد بدهید که خدمت خود را تمام و کمال انجام می دهید.

البته ممکن است این میزان مدت خدمت و مشکلات دیگر از دید خیلی ها بد و غیر قابل تحمل برسد اما مطمئن باشید افراد بسیاری هستند که حاضرند این مسائل را به جان و دل بخرند تا به رشته ی دلخواه خود یعنی پزشکی و پیراپزشکی مورد علاقه شان برسند.

دانشگاه های ارائه دهنده رشته های تعهد خدمت غالبا در نقاط محروم و نسبتا دورافتاده کشور قرار دارند و نحوه جذب و پذیرش در این رشته ها غالبا به شکلی است که حق تقدم و ورود به آنها با داوطلبان بومی آن منطقه و استان می باشد، البته درصد بالایی از پذیرش هم برای افراد غیربومی است.نسبت پذیرش بومی به غیر بومی 30 به 70 است.

 

 شرایط پذیرش رشته های تعهد خدمت بطور خلاصه

1. دارا بودن دیپلم متوسطه سه ساله نظام جدید و دوره پیش دانشگاهی. ضمنا بین دیپلم ریاضی، تجربی و یا علوم انسانی تفاوتی وجود ندارد. البته در برخی از شرایط هم محدوده ی سنی بین 18 تا 24 سال منظور می شود.

2. بومی بودن. در استان هایی که پذیرش دانشجو به این صورت ممکن است، دانشجویان قبولی باید ساکن آن استان باشند و در غیر این صورت امکان ثبت نام برای دانشجویان غیر بومی وجود ندارد.

3. این رشته ها فقط در برخی از استان های محروم دایر است. در واقع چون این تعهد برای خدمت و تکمیل کادروزارت بهداشت صورت می گیرد در مناطق محروم ارائه می شود و مدت زمان تعهد هم در مناطق محروم خواهد بود.

4. تحصیل در این رشته ها برای دانشجویان هزینه ای ندارد ولی کسانی که یکبار در دوره های روزانه قبول شده اند تنها با پرداخت شهریه می توانند از تحصیل در این دوره ها بهره مند شوند.

5. فارغ التحصیلان این دوره ها تنها در بیمارستان ها و مراکزی که از طریق وزارت بهداشت اعلام می شود می توانند فعالیت کنند و خدمت در سایر مراکز و بیمارستان ها برای فارغ التحصیلان این دوره ها ممنوع است.

6. دانشگاه هیچ تعهدی برای به کارگیری فارغ التحصیلان این دوره ها ندارند و در صورت وجود ظرفیت این افراد پذیرش و استخدام خواهند شد.

7. همچنین شرکت در مصاحبه حضوری و دارا بودن سلامت کامل جسمی و روانی که با تایید پزشک معتمد سنجش می شود از دیگر شرایط پذیرش در این دوره ها است. البته مصاحبه ورودی در این مراکز هم شرایط خاص خود را دارد اما در صورتی که مشکل جدی وجود نداشته باشد دانشجو پذیرش خواهد شد. همچنین ممکن است در پاره ای از مواقع پرس و جوی محلی نیز انجام گیرد.

8. مدت زمان تعهد خدمت برای دانشجویان این دوره ها در دانشگاه های مختلف متفاوت است ولی عموما تعهد بیش از 6 سال است و در برخی اوقات فارغ التحصیلان باید سه برابر مدت تحصیل در مناطق محروم خدمت کنند.

9. رشته های دوره تعهد خدمت عموما شامل رشته ی مامایی (برای زنان)، و رشته های علوم آزمایشگاهی، بهداشت حرفه ای ، بهداشت خانواده، اتاق عمل و هوشبری (برای زنان و مردان) را شامل می شود.

منبع: تدریس